Warempel, een 12-e eeuws Mariabeeld.

Niet iedereen heeft een even groot zakelijk inzicht. Verschil moet er zijn, het leven is één grote survival of the fittest. Was iedereen even fit, dan zou het gevecht om de schaarse middelen die deze planeet ons biedt een uitzichtloze lange strijd zijn en zou iedereen even rijk eindigen.

Vandaag kruistte ons gezelschap het pad van een man die wat zakelijk inzicht betreft redelijk slecht bedeeld is. Stel, u rijdt vanaf de kust van Zuid Frankrijk anderhalf uur het binnenland in, bergop. En stel u ziet dan een zandpad en rijdt daar een half uur naar beneden. En stel u ziet daar een verlaten klooster. Dan vraagt u zich toch een beetje af wat die monnikken ooit op deze van God verlaten plaats gedaan hebben en wat u er zelf eigenlijk doet, toch? Zo niet de minst zakelijke man van Frankrijk die wij vandaag hebben ontmoet, hij is hier namenlijk een restaurant begonnen. Op zich al een ongelukkige keuze, maar hij is ook nog eens vergeten zich aan te melden op het internet, bij de Pages Jaunes of bij de Guide Michelin. Eigenlijk weet niemand van zijn bestaan, het is aan mijn zusters oneindige vernuft te danken dat wij er voor de lunch gereserveerd hadden.

Je voelt aan alles dat de man volgend jaar volslagen failliet is. Hij voelt het zelf ook, want na de lunch (9 man voor en hoofd, cola en wijn, minder dan 120 Euro) vertelt hij dat zijn spaargeld er inmiddels doorheen is en de zaken niet zo best gaan. Mijn Frans is te slecht om te suggereren dat een bord langs de kant van de weg zou kunnen helpen om eens een voorbijganger de tien kilometer lange, onbestrate oprit naar het klooster te laten inslaan. Zelf wijt hij zijn zakelijke mislukking aan de gemeente: de huur is te hoog en men heeft hem vals voorgespiegeld dat het een toplokatie zou zijn.

Na de kwartier lange klaagzang van de man over de huichelachtige gemeente Prats de Mollo, bezoeken de volwassenen in ons gezelschap (incluis mezelf) de kapel. Weinig soeps, kappelletje van veertien in een dozijn. Dan verschijnt onze man weer die ons wijst op een 12-e eeuws Mariabeeld en uitlegt dat het een Romaanse kapel is en geen Gothische, wat te horen is aan de akoestiek. We hopen op clementie, maar we moeten eraan: een Avé Maria uit volle borst wordt aangeheven ter ondersteuning van zijn stelling. Hij voegt er nog aan toe dat hij iedere ochtend voor zonsopgang het Avé Maria zingt.

Hopenlijk zal Maria hem een beetje helpen als hij straks aan de bedelstaf is.

... de kapel van de Notre Dame du Coral met een uitmuntende akoestiek. Linksmidden tegen de achterwand het 12-e eeuwse Mariabeeld...