Leren van de camping - 5

Neem ik ook iets mee van al die campinglessen?

Jazeker, zo leerde ik al van de Pizzaman op de camping dat je product best rotzooi mag zijn, als je het met een lach uitserveert maakt dat alles goed. Maar dat wist ik allang, sterker nog, aan die kennis dank ik mijn banksaldo. Een tweede les is dat geluksgevoel bestaat bij de gratie van contrast.

Dat zit zo. De eerste avond lag ik op een luchtbed dat niet goed was opgepompt, schuin tegen een hellingkje aan. Ik heb, afwisselend in stints van een half uur tot een uur, ongeveer vijf uur geslapen die nacht. De andere nachten ging het, na trial and error, langzaamaan wat beter, maar de vreugde die ik ervoer toen ik thuis mijn electrisch verstelbare, met de nieuwste inzichten van NASA en TNO gebouwde matras onder mijn rug voelde, was groot. Heel groot.

Wat heb ik daarvan meegenomen? Nee, ik ga niet een keer per week op een luchtbed in de tuin liggen, maar ik ga wel wat vaker voor contrast zorgen. De top van een berg is hoger als het dal diep is. In plaats van hogere toppen ga ik me de komende tijd richten op het vinden van diepere dalen.

Afgelopen zondag ben ik begonnen. Terwijl u de regen op uw ramen hoorde slaan en dacht dat het maar goed is dat u geen hond als huisdier heeft dat op een dergelijk tijdstip buiten wil wandelen, zat ik al op mijn fiets. Op de Mountainbike om precies te zijn, te scheuren over ruiterpaden en andere Gooische moerasgebieden. Thuisgekomen smaakte de koffie nog nooit zo lekker, zeker niet nadat ik het zand uit mijn mond had gespoeld. Contrast mensen, het gaat om contrast.