Ik word out, herstel oud.

Als je in goede gezondheid 65 wordt is je levensverwachting 92, of als je vrouw bent zelfs 94. Ga nou niet lopen checken hoe dit is onderzocht, of het klopt, wat er verstaan wordt onder 'gezond' of waarom die dekselse vrouwen er toch weer twee jaar bijkrijgen hoewel ze dankzij de emancipatie ook roken en stressbanen hebben. Zo'n gegeven vang je op in een gesprek - in jouw geval lees je het in een of ander vaag blog - en je onthoudt dat en in een volgende discussie scherm je met deze feiten en zal men je bewonderend aankijken. Achter je rug om wordt bewonderend over je gesproken als erudiet en geinformeerd mens.

92 of 94, dat is echt heel oud. Ik had een tante, die werd 97 en daar werd in de familie over gesproken als een soort wereldwonder. Een aantal andere tantes beweerden dat ze zo oud werd omdat ze non was. Getrouwd met Jezus en die deelt graag wonderen uit aan hen die hem liefhebben. Trouw je met een vleselijk aanwezige, aardse man, dan scheelt dat zomaar 15 jaar of meer.

94, dat betekent dat ik na het verkrijgen van AOW (ik gok dat ik op 70 jarige leeftijd aan de beurt ben) nog 22 jaar door moet. Vandaar dat ik dit weekend een video-editor aanschafte en een nieuwe hobby nam om alvast wat tijd te doden. (zie: lezen is voor ouden van dagen). Als een echte oude van dage heb ik de hele fucking zondagmiddag geprobeerd mijn videoknipseltjes youtube klaar te krijgen. Mensen, ik ben pas 45, hoeveel tijd heb ik nodig als ik 90 ben en de techniek wil bijhouden? Pfff, gelukkig ben ik niet met Maria getrouwd, anders had ik tot mijn 110-e alles moeten bijhouden.

Het is gelukt, bijgaand het leven van een 9-jarige, die een camera bedient alsof het een extra zintuig is. Het filmpje dat zaterdag op dit blog stond dus verwijderd, excuses voor het ongemak, ik ben sclechts amateur.

Lezen is voor oude van dagen

Lezen is voor ouden van dagen. Het was hip in de jaren vijftig, hooguit zestig van de vorige eeuw. De jeugd anno nu, ik kan het weten, filmt iets, zet het meteen op youtube en speelt met de moderne techniek zoals wij vroeger met een balpen een leuk gedichtje schreven.
'Weet je wat mij leuk zou lijken? Als ze douchen naar de meiden kijken!' schreef ik ooit in de kantlijn van mijn schrift. Zou ik anno nu op de middelbare school zitten, dan zou ik een Nerd zijn en een heftige ook nog. Dat wil ik niet, ik ben weliswaar 45, maar jong van geest en volledig in staat mee te doen. Oud? Rot lekker op, je bent zelf oud!. Ik kan het ook, kijk maar naar het filmpje van Lidewij, en let vooral op de aftiteling. Daar sta ik! Mocht mijn carrière als schrijver definitief mislukken, dan kan ik altijd nog naar Hollywood!

Adviesaanvraag

Het betreft een adviesaanvraag die slechts beantwoord kan worden door hondenbezitters in het Gooi of uit een andere nette buurt.

De situatie: Je loopt met je hond een stukje rond. De hond poept en je pakt je meegenomen plastic zakje, stopt je hand erin en raapt de drol op. Vervolgens vouw je het plastic zakje binnenstebuiten om de drol. Je krijgt er zelfs enige handigheid in. De drol voelt aangenaam warm door het zakje heen en stinkt niet. Tot zover geen probleem en geen behoefte aan advies.

Maar dan, het volle zakje. Optie 1 is om het zakje dicht te knopen en in je jaszak te stoppen. Optie 2 is om met het zakje in je hand door te lopen. Aan beide opties zitten voor- en nadelen. Met een zakje poep in je jaszak loop je niet lekker over de hei. De poep koelt af en verandert in ijskoude modder en het zakje is dan wel verkocht als water- en luchtdicht, maar hoe lang geldt zo'n claim? Maar een zakje met poep in je hand houden is dat een fijne optie? De Marlboro man had een hond die naast hem lag als hij, na een dag lang stevig doorcowboyen, een sigaret aanstak met een gloeiend kooltje uit zijn kampvuur. Liep hij ook rond met een boterhamzakje bruine klei? Ik ben bang dat ik mijn lachen niet kan inhouden als ik met een buurtgenoot klets over onze honden en we allebei een zakje hondenpoep in plastic meezeulen, bungelend tussen de vingers. En als je hond al aan het begin van de wandeling poept (wat ik altijd adviseer) dan neem je die poep lang mee. Straks in de winter bevriest een drol en hou je een koude steen in je hand. Stel je stopt die koude harde knikkers in je zak en je vergeet het op te ruimen als je je jas lekker te drogen hangt bij de kachel?

Graag een gedegen, grondig advies. Optie 1 of Optie 2? Of vergeet ik een optie, zoals de Doody Dangler, iemand daar ervaring mee?

Een kleine theorie

... nest wijgers - kruisingen tussen wolven en tijgers - uiterst zeldzaam en helaas onvruchtbare beesten -

Ik vind het vreemd dat wetenschappers zich erover verbazen dat de hersenen van Neanderthalers op de hersenen van onze eigen baby's lijken. Ik lees wel eens wat, hoor wel eens wat en denk wel eens wat na en dan ontwikkel je zo je eigen gedachten over de zin van het leven, over Darwin, over de evolutietheorie en meer van die dingen. Een van mijn - door luiheid en gebrek aan echte inhoud nooit onderzochte - theorieen is dat de evolutie noch schoksgewijs noch gelijkmatig verliep, maar een gevolg is van de kruising tussen dieren. Ooit, we praten hier over luttele jaren na de oersoep, waren er slechts eencellige wezentjes die uit elkaar en uit hetzelfde niets ontsproten. Sex en vermenigvuldigen was er niet bij in die tijd. Die eencelligen vloeiden af en toe samen en er ontstonden ingewikkeldere meercellige organismen, waaronder de moderne huishond. (voor het begrip sla ik een stukje over in de tijd). Maar uiteindelijk komen we allemaal voort uit diezelfde eencellige organismen en zijn we allen gemaakt van dezelfde bouwstoffen. Spontane foutjes in die bouwstoffen stuurden experimentele wezens de wereld in, slechts een zeer klein percentage overleeft. Een klein foutje kan bijvoorbeeld zijn een lilliputter, of een mens met het syndroom van Down, of iemand met een afwijking waardoor hij of zij zich sexueel aangetrokken voelt door andere soorten. Een cheetah met een afwijkend sexgen paart met een hyena met een al even afwijkend gen en voila: het zadelbekdier, de dwergkangaroe of de gnoe ontstaat. Meer recent: de labrador is ontstaan door kruising van een Barbet met een reeds uitgestorven, inferieure hondensoort, luisterend naar de naam 'moddergeval'. De theorie is te lang om in een blog uit te leggen, dat geeft niet, hij is ook nog in ontwikkeling. Ik puzzel nog met name op de vraag welke diersoorten gepaard hebben om de mens te kweken, iemand enig idee?

Gezien deze theorie kunnen die wetenschappers toch niet verbaasd zijn? Die moeten dat toch ook weten? Een tweecellig wezen, enkele seconden na de bevruchting, moet alle fasen van zijn ontwikkeling nog door en ontvouwt zich stap voor stap tot wat hij bedoeld is te zijn, danwel tot een al of niet levensvatbaar verassinkje, maar allemaal opgebouwd uit dezelfde oermaterie.

Ook de huishond. Vandaag zag ik er een die zijn eigen poep op wilde eten. Hij had er zelfs lol in. Die behoefte zou dus ook, diep verborgen, nog in mensen kunnen zitten? En in sommige mensen door een foutje der natuur, actief aanwezig kunnen zijn? Ik word een beetje misselijk, wie eet er nou poep? We zijn toch geen Neanderthalers?

Die eikel interesseert me geen bal

'Nee he, daar loopt ie. Woensdag bij wiskunde ging hij ook al een rij achter me zitten. En toen zei ik tegen Chantal, die dus naast me zat, wat niet eens mag van die eikel van wiskunde, maar hij had het niet door dus deden we het gewoon, maar toen zei ik dus tegen Chantal dat ik niet wist wat een hypothanusius was'
'Een hypothenusam bedoel je? Wist ik ook nooit, tot ik bijles wiskunde had'
'Dus wat doet die eikel, die had dat natuurlijk gehoord, dus hij steekt zijn vinger op en vraagt aan die eikel van wiskunde wat de hypodinges is. Ik schaamde me kapot natuurlijk.'
'Ja natuurlijk. Kijk nou, hij kijkt het hele veld af, hij heeft niet door dat jij in de dug-out zit. Volgens mij heeft hij speciaal op de website gekeken waar jij speelt want C2 hoeft pas over een half uur te verzamelen, ik heb namenlijk even gekeken hoe laat Peter moet hockeyen, niet dat het me een bal interesseert hoor, die eikel. Weet je wat hij op het schoolfeest deed, hij zei tegen Eveline ...'
'Hou je kop! Hij komt eraan, hij loopt gewoon deze kant op, djiezus, wat een trieste sukkel. Wist je dat hij al twee dagen een puist onder zijn kin heeft? Hij kan beter eens in de spiegel kijken, in plaats van de hele dag hyven met die stomme vriendjes van hem. Ik trek een trainingsjack over mijn kop, anders ziet hij me en zegt hij wat'

'Is hij weg?'
'Ja hoor, trek het jack maar van je kop. Hij heeft hier de hele tijd gestaan, zogenaamd een beetje naar het spel kijken. Hihihi ...'
'Shit, ik moet wisselen. Dat wordt helemaal niks vandaag'
'Hoezo, op de training van de week speelde je hartstikke lekker'
'Jawel, maar ik heb het rokje van mijn zusje aan, veel te klein. Ik zie er niet uit. Weet je zeker dat hij weg is? Anders durf ik hem nooit meer aan te kijken'

Woef!

Nog niet al te lang geleden zwoor ik dat er in mijn, herstel, ons huis nooit een hond zou komen. De nadelen zijn overduidelijk: in de ochtend moet je je bed uit om hem uit te laten, wat de kinderen ook beloven. In de middag kun je niet weg, want de hond kan niet alleen thuis blijven en 's-avonds, als je net je schoenen uit hebt en het regent buiten en de kinderen slapen en je hebt je boek bijna uit (Ceasarion van Tommy Wieringa, binnenkort een recensie op dit blog, voorlopige cijfer: een 7,5) en je schenkt nog een wijntje in en snijdt nog een blokje kaas af en je verheugt je op de herhalingen van alle doelpunten van de Europa Cup, dan Woef! uit wil hij, dat beest. Dat leek me dus allemaal niks.

Maar kijk nou eens naar dat filmpje, is het geen dolletje? Is het geen snoepie? Een lekkertje? Een hatsieflatsie floppiebeestje?

's-ochtens een goede reden om er op tijd uit te gaan, uitslapen is sonde van je tijd en je geeft daarmee het goede voorbeeld aan je kinderen. 's-middags is er eigenlijk toch altijd iemand thuis en het is goed voor me om even het hoofd 'leeg' te maken, na al die flauwekul 's-avonds op TV. Hoewel mijn hoofd toch wel leeg is, alles wat ik denk schrijf ik op, dus dan weet u als geen ander: dat is niet veel. Ongeveer net zo veel als die poepiepoepiehond van ons. Woef! Woef!

Bluffen en je kaarten op tafel moeten leggen

Ja, het is bekend, ik ben een fietser. Ik ben tegenwoordig zelfs zo fanatiek dat ik op de dinsdagavonden met enkele andere fanatieke fietsers in een sportzaaltje verzamel om onze spieren te trainen, vandaar woensdags bijna geen blogs meer. Trainen kan namenlijk niet op de fiets, zo vertelde een van de leden van het fietsclubje waar ik lid van ben. Hij is toevallig wel fysiotherapeut en fietst ook nog eens een stuk sneller dan ik, dus hij zal wel weten waarom ik mijn armspieren, buikspieren en mijn quadriceps drie maal drie keer vijftien maal moet aanspannen om sneller te kunnen fietsen. Overigens, quadriceps bestaan niet, die heb ik verzonnen.

Ik ben ook zo fanatiek dat ik een nieuwe fiets moet hebben, lees mijn vorige blog hierover nog maar eens. Wie in 't Gooi woont,  te veel geld en geen fantasie heeft, die gaat naar de Specialized winkel in Bussum. Ik ben daar eenmaal geweest en werd bijna verleid tot de aankoop van een carbon-fully met braindemping, de kleurenbrochure ligt nog bij ons tussen de Cosmo's en een boek met kleurenfoto's over Van Gogh op de salontafel, mocht u interesse hebben. Maar 7.499 Euro voor een stuk carbon, wat kabels en een paar stukjes rubber is mij te gortig, hoewel ik het de verkoper in de winkel, een combinatie van een poeet en een psycholoog,  van harte gunde.

Wat doe je in zo'n geval? Juist, marktplaats. Ik trof er een twee jaar oud geval, spik en span, van een brave Limburger die hem elke keer in de olie zette na het fietsen en er zat geen krasje op. Op 100 euro na waren we het eens, de dag voor mijn retraite in de pyreneeen. 100 lousy euro's zou Beau van Erven Dorens zeggen.
'Ik ben een weekje weg en bel je daarna wel' zei ik tegen de Limburger, in een ultieme poging de onderhandelingen los te trekken.
'Oe niemt doar zieker woel een risico' brabbelde de Limbo. 'As iech hem kan verkoepe, dan verkoep ik hem'
'Verkoep hem gerust' blufte ik 'ik spreek je over een week wel. Mijn familie is origineel Limburgs, dus dat spelletje van jullie dat ken ik wel.'
en zo liet ik mijn a.s. zakenrelatie een weekje in onzekerheid achter, dacht ik. Om die laatste 100 lousy Euro's in mijn zak te kunnen houden, dacht ik.
U raadt het al, zie het plaatje hieronder..... wat een kutsport is het eigenlijk ook.

Doodgaan in de herfst

Stel: het einde is in zicht. Het einde is voor iedereen in zicht, iedereen heeft een einde, maar in zicht betekent dat een erkende geneeskundige u een datum heeft gegeven. Een vrij specifieke datum, laten we zeggen minder dan een jaar. Of laten we zeggen minder dan twee jaar, mits u zelf onder de zeventig bent, met voor elke vijf jaar dat u jonger bent een jaar optel. Volgt u het nog? Stel u bent vijfennegentig en een erkende geneeskundige houdt u voor dat u, gezien zijn bevindingen, minder dan vijf jaar te gaan hebt, dan valt dat dus niet onder mijn definitie van einde in zicht. Maar stel u bent 20 jaar en u krijgt de mededeling dat lijf en leden het nog maar maximaal tien jaar vol gaan houden, dan betekent dat dat het einde wel degelijk in zicht is.

Voor de wat meer technisch georienteerden onder u, even in formulevorm:



Waarbij u op de verschillende logo's de verschillende variabelen kunt invullen. Probeert u het zelf maar eens en u weet of uw einde in zicht is. Kleine tip: de kale man rechts in de noemer staat voor de professionaliteit van uw erkende geneeskundige, waarbij u een punt aftrek moet tellen indien hij brildragend is, want dat beinvloedt zijn oordeel. Blijkbaar, want deze formule heb ik niet zelf verzonnen.

Harry Mulisch moet dit geweten hebben. Hij zal elders nog wel een formule hebben bezeten waarmee hij de kans kon berekenen dat hij de Nobelprijs zou winnen en die berekening kwam te laag uit. Toen hij zich dat realiseerde en hij bovenstaande formule zag, wist hij dat zijn eind in zicht kwam en heeft hij zijn eigen datum geregisseerd. Met het varieren van eten, drinken, de kleur van de muren van zijn huis (de noemer!!) en het veranderen van arts (met of zonder bril!!) heeft hij vervolgens heel nauwkeurig zijn einde gekozen.

Voor deze theorie heb ik twee bewijzen: allereerst koos hij de periode rond de uitbarsting van de vulkaan rond de Borobudur, zoals hij geboren werd rond de uitbarsting van de Vesuvius. Een veel sterker bewijs vind ik dat hij het begin van de herfst heeft gekozen. Noemt u mij eens één genie die in de lente of de zomer vertrok. Niet opzoeken, uit het hoofd!! Nou? U weet het niet? I rest my case.