Een kleine theorie

... nest wijgers - kruisingen tussen wolven en tijgers - uiterst zeldzaam en helaas onvruchtbare beesten -

Ik vind het vreemd dat wetenschappers zich erover verbazen dat de hersenen van Neanderthalers op de hersenen van onze eigen baby's lijken. Ik lees wel eens wat, hoor wel eens wat en denk wel eens wat na en dan ontwikkel je zo je eigen gedachten over de zin van het leven, over Darwin, over de evolutietheorie en meer van die dingen. Een van mijn - door luiheid en gebrek aan echte inhoud nooit onderzochte - theorieen is dat de evolutie noch schoksgewijs noch gelijkmatig verliep, maar een gevolg is van de kruising tussen dieren. Ooit, we praten hier over luttele jaren na de oersoep, waren er slechts eencellige wezentjes die uit elkaar en uit hetzelfde niets ontsproten. Sex en vermenigvuldigen was er niet bij in die tijd. Die eencelligen vloeiden af en toe samen en er ontstonden ingewikkeldere meercellige organismen, waaronder de moderne huishond. (voor het begrip sla ik een stukje over in de tijd). Maar uiteindelijk komen we allemaal voort uit diezelfde eencellige organismen en zijn we allen gemaakt van dezelfde bouwstoffen. Spontane foutjes in die bouwstoffen stuurden experimentele wezens de wereld in, slechts een zeer klein percentage overleeft. Een klein foutje kan bijvoorbeeld zijn een lilliputter, of een mens met het syndroom van Down, of iemand met een afwijking waardoor hij of zij zich sexueel aangetrokken voelt door andere soorten. Een cheetah met een afwijkend sexgen paart met een hyena met een al even afwijkend gen en voila: het zadelbekdier, de dwergkangaroe of de gnoe ontstaat. Meer recent: de labrador is ontstaan door kruising van een Barbet met een reeds uitgestorven, inferieure hondensoort, luisterend naar de naam 'moddergeval'. De theorie is te lang om in een blog uit te leggen, dat geeft niet, hij is ook nog in ontwikkeling. Ik puzzel nog met name op de vraag welke diersoorten gepaard hebben om de mens te kweken, iemand enig idee?

Gezien deze theorie kunnen die wetenschappers toch niet verbaasd zijn? Die moeten dat toch ook weten? Een tweecellig wezen, enkele seconden na de bevruchting, moet alle fasen van zijn ontwikkeling nog door en ontvouwt zich stap voor stap tot wat hij bedoeld is te zijn, danwel tot een al of niet levensvatbaar verassinkje, maar allemaal opgebouwd uit dezelfde oermaterie.

Ook de huishond. Vandaag zag ik er een die zijn eigen poep op wilde eten. Hij had er zelfs lol in. Die behoefte zou dus ook, diep verborgen, nog in mensen kunnen zitten? En in sommige mensen door een foutje der natuur, actief aanwezig kunnen zijn? Ik word een beetje misselijk, wie eet er nou poep? We zijn toch geen Neanderthalers?