Woef!

Nog niet al te lang geleden zwoor ik dat er in mijn, herstel, ons huis nooit een hond zou komen. De nadelen zijn overduidelijk: in de ochtend moet je je bed uit om hem uit te laten, wat de kinderen ook beloven. In de middag kun je niet weg, want de hond kan niet alleen thuis blijven en 's-avonds, als je net je schoenen uit hebt en het regent buiten en de kinderen slapen en je hebt je boek bijna uit (Ceasarion van Tommy Wieringa, binnenkort een recensie op dit blog, voorlopige cijfer: een 7,5) en je schenkt nog een wijntje in en snijdt nog een blokje kaas af en je verheugt je op de herhalingen van alle doelpunten van de Europa Cup, dan Woef! uit wil hij, dat beest. Dat leek me dus allemaal niks.

Maar kijk nou eens naar dat filmpje, is het geen dolletje? Is het geen snoepie? Een lekkertje? Een hatsieflatsie floppiebeestje?

's-ochtens een goede reden om er op tijd uit te gaan, uitslapen is sonde van je tijd en je geeft daarmee het goede voorbeeld aan je kinderen. 's-middags is er eigenlijk toch altijd iemand thuis en het is goed voor me om even het hoofd 'leeg' te maken, na al die flauwekul 's-avonds op TV. Hoewel mijn hoofd toch wel leeg is, alles wat ik denk schrijf ik op, dus dan weet u als geen ander: dat is niet veel. Ongeveer net zo veel als die poepiepoepiehond van ons. Woef! Woef!