zaterdag 18 december 2010

Oproep

Wat is de definitie van vriendschap? Mijn poging: vriendschap houdt in dat twee mensen elkaar allereerst goed kennen, elkaar vertrouwen en bij elkaar zichzelf kunnen zijn, de maskers mogen af. Sterker nog, je zet geen masker op, je gedraagt je bij een vriend zoals je gevoel dat ingeeft, wars van conventies of van oordelen over je gedrag. Een wind laten bij een vriend? Ja dat kan, net als een compliment geven dat hij 'een lekkere stinkerd' heeft geproduceerd. Een succesje melden en om een complimentje vragen? Ja, kan ook, maar belangrijker nog, als het minder met je gaat moet je bij een vriend om advies of heel concrete hulp kunnen komen. Vriendschap moet ook expliciet uitgesproken zijn, je moet elkaar ooit als vriend hebben benoemd en dat ook niet meer ter discussie stellen. En ten laatste maar niet onbelangrijkste punt, een vriend laat je niet vallen. Nooit.

Beetje lange definitie, weinig empirisch van opzet, maar ik lees hem nog eens door en ik denk dat ik er wel zo'n beetje ben met deze beschrijving. Valt je op dat van een mininale contactfrequentie in mijn definitie geen sprake is? Al zie je iemand jaren niet, dan nog kan een vriendschap in tact blijven.

Iemand die zelfmoord pleegt is definitief geen vriend meer, maar misschien zelfs nooit geweest. Of jij was geen goede vriend, want je had niet door dat die ander toneelspeelde. Hoe dan ook, de vriendschap was er eigenlijk niet. Of hij was er wel, maar wordt zonder opzegtermijn beeindigd, zonder mogelijkheid tot herkansing. Of klopt mijn definitie niet? Ik kom er niet uit, zeer frustrerend.
Het afgelopen jaar heb ik tweemaal meegemaakt dat iemand die ooit voor 100% in bovenstaande definitie van een vriend viel een einde aan zijn leven maakte. Met 2011 voor de deur hierbij een oproep: ben je een vriend van me volgens welke definitie dan ook, sta je met een strop om je nek en op het punt de keukenstoel onder je weg te trappen? Bel me. Het mag midden in de nacht (niet bij voorkeur) en ik neem je niks kwalijk. Maar ik wil dit volgend jaar niet nog eens meemaken.

Deze oproep klinkt bij nalezen zakelijk maar geloof me, het komt voort uit verdriet, woede, wanhoop en bovenal frustratie. Ik weet dat ik (in beide gevallen) veel minder bedonderd ben dan diegenen die echt dicht om de persoon heen stonden, maar ik wil hier oprecht een, al is het maar klein, steentje bijdragen aan de overtuiging bij iedereen dat ook geestesziekten eindig zijn en dat er licht is als je denkt volledig in het donker te leven. Oproep geldt ook voor vage kennissen, trouwens voor iedereen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten