En de wereld? Er gebeurde niets met de wereld.

... hierboven: een triceptie met hulpmiddelen, met uitsluitend lineaal en passer is dit 'aantoonbaar' onoplosbaar. Ga niet bedenken hoe wiskundigen weten dat een probleem aantoonbaar niet op te lossen is. Sonde van uw tijd ...

Ik heb bijna een week niet geblogd. Terwijl er genoeg voorvallen zijn voorgevallen, want dan doen voorvallen, ze vallen voor, je kan ze niet opzoeken, dan ga je erop af en dan is het strict genomen geen voorval vind ik. Nee, ze vallen voor: voor je voeten, je wielen of in je hoofd. En wel in de volgende vormen:

- Een buitengewone fietsprestatie: afgelopen zondag had Gooische fietsclub Venga Venga haar openingsmarathon van het All Terain Bike (ATB) seizoen, met een opmerkelijk knappe, zonder doping uitgevoerde opvallend sterke prestatie van deze blogger. Ik had een leuke gedachte over de relatie tussen lichaam en geest kunnen schrijven.
- Een bazinnetje van een makker van onze hond heeft het tijdens de puppycursus steeds over haar partner. Wij zagen al voordat ze een woord had gezegd dat ze een pot was, wat is dat toch voor krampachtig gedoe?Ik had een lans kunnen breken voor meer vrijheid over het uiten van sexuele voorkeuren, waarbij ik de aftrap had gegeven door te bekennen dat ik geil word van de geur van verse sneeuw op een gletsjer of van het geluid van een windloze woestijn.

- Mijn zoon vraagt een ezelsbruggetje om het latijnse woord 'gero'(= dragen) te onthouden. Ik suggereer dat Gero op Giro lijkt en omdat je je Giropas in je portemonnee stopt en je portemonnee in je zak van de spijkerbroek die je 'draagt' is dat makkelijk te onthouden. Hij wijst mijn voorstel af en blijft een kwartier naar een ander ezelsbruggetje zoeken, wat mij weer irrititeert. Ik had een blog over opvoeding en pedagogiek kunnen schrijven.

- Een cassiere bij de Albert Heijn heeft een neuspiercing. Ik had daar wel drie blogs aan kunnen wagen, bijvoorbeeld met de onderzoekssuggestie of er meer zakdoekjes verkocht zouden worden als impulsartikel bij haar kassa.

Maar nee, ik bleef stil. Ben ik getemd? Is de behoefte om te pas en te onpas mijn mening te ventileren verdwenen? Of ben ik er achter dat mijn mening er niet toe doet? Heb ik eindelijk vrede met mijn middelmatige leven en de middelmaat waarmee ik het voer? Ik ben er van overtuigd dat als ik een beroemd schrijver was, of lid van de Quote 500, of juist een schuld had van 100 miljoen bij de bank of als ik met een lineaal en een passer een hoek in drie gelijke delen zou kunnen verdelen (lijkt simpel, maar de geleerden proberen het al sinds Archimedes en het lukt ze maar niet) dan zou men naar me luisteren en hadden er meer protesten geklonken over mijn blogvakantie.

Mijn dilemma: ga ik eerst proberen een geloofwaardig zender te worden, of blijf ik ongevraagd boodschappen de wereld insturen? Gelukkig is het morgen zondag, dat is een dag om te reflecteren, vandaag is het zaterdag, pakjesavond. Gesneden koek zou je zeggen, voor een amateurschrijver en dat klopt. In kleine kring worden mijn gedachten goed ontvangen, mijn moeder vindt mijn stukjes 'erg geestig, zo gelachen weer'. Maat wat heb ik eraan? Wat heeft de wereld eraan? Een week niet geblogd en er gebeurde niets met de wereld.