Flarden van de achterbank (geanonimiseerd)

'Ik vind ook dat Carlien heel goed kan keepen en dat als ze het wil, nou dan wordt ze vaste kiep maar ze wil niet want ze wil verdedigster. Dat vind ik ook ok, maar als we geen vaste kiep hebben is het wel lastig want de meeste tegenstanders hebben vaste kiep en als wij dan niet, dan is dat wel jammer. Ik wil zelf aanvalster worden hoewel ik ook wel wil keepen als echt niemand anders het wil maar de coach heeft het nog niet aan oiedereen gevraagd. Maar als hij het echt aan iedereen heeft gevraagd en niemand kan, dan wil ik wel vaste keep worden maar dan train ik op maandag, maar dat kan niet want mijn vader woont vanaf vandaag ergens anders want hij heeft vrijheid nodig, maar dat is het beste voor iedereen, maar dan kan hij me niet op maandag brengen naar de training zegt mama, maar wel op woensdag en dan kan ik geen vaste kiep worden, maar als Carlien het wil moet zij maar vaste kiep worden, want ze kan echt heel goed kiepen.'

Politiek op zijn Nederlandst

Goed nieuws, uw favoriete blogger gaat in de politiek. Mijn levensgezellin A. is er op tegen, ze beweert dat ik het hart op de tong heb, te weinig diplomatieke vaardigheden bezit en dat ik tijdens vergaderingen alleen maar naar buiten zou kijken. Wat kent ze me toch eigenlijk slecht, geen wonder dat we al vijftien jaar getrouwd zijn.

U, als blogvolgers, zult herkennen dat dit een goede ingeving van mij is. Ik kan u geruststellen, ik ga dan wel de politiek in maar blijf bloggen, misschien wel meer dan ooit tevoren.

Ik ga voor de functie van Minister van Sociale Zaken & Werkgelegenheid, Onderwijs en Overzeese gebiedsdelen. Dat laatste omdat ik nog nooit op de Antillen was en het daar erg prettig schijnt te zijn. Degene die dan plaats voor mij moet maken is Hirsch Ballin en dat wordt dan maar tijd ook. Wat zegt deze CDA-bijna-mastodont vandaag?
“Er geldt nu ‘wait and see’. Maar dat is voor mij niet gelijk aan ‘wait en er verder geen opvatting over hebben’”. - zo liet hij optekenen. Hij houdt zijn mond tot aan het congres en daarna trekt hij zijn gereformeerde bek pas open.

Nederland op zijn politiekst. Welke buitenlandse politicus zou zoiets ooit zeggen? Behalve dan dat het tweede deel van de zin in het Nederlands is en er dus maar weinig mogelijkheden overblijven is dit toch Nederland op zijn Nederlandst? Het is polderen, maar onder protest. Het is knarsetandend polderen en misse steken onder water in de krant laten zetten.
Die Hirsh Ballin kan blijkbaar zijn bek niet houden, hij is a-diplomatiek en praat niet eens mee.
Nou, dat kan ik toch ook allemaal?

Landgenoten,

We leven in angstige/uitdagende/inspirerende tijden. Nog niet zo heel lang geleden werd Europa overschaduwd door terrrorismedreiging/fascsime/inquisitie. Velen hadden het zwaar en bleven hoop/moed/inspiratie houden. Laten we een voorbeeld aan ze nemen en de problemen van deze tijd, zoals werkloosheid/terrorisme/klimaatproblemen/ontkerkelijking/religieus fanatisme/onverdraagzaamheid/.... beetpakken/oplossen/uit de wereld helpen en vooruit kijken/moed verzamelen/plannen maken.

Ook aan Nederland gingen deze internationale ontwikkelingen niet voorbij en de regering maakt zich op om met wetgeving de problemen van deze tijd aan te pakken/de normen en waarden van onze cultuur te herstellen/de maatschappij op haar verantwoordelijkheden te wijzen.

Het valt daarom niet mee een troonrede te schrijven die zowel heer als meester bevalt/op een breed draagvlak steunt/iedereen bekoort en toch de problemen van deze tijd benoemt. Het is daarom mijn idee geweest/mijn ghostwriter was het zat en bedacht om/het slaat nergens op maar we experimenteren eens door/ een troonrede uit te spreken waar u zelf uw eigen invulling aan kan geven door weg te strepen wat u niet zint.

Concreet, de regering kondigt de volgende maatregelen aan: Alle Marrokanen het land uit/Alle Marrokanen het land uit, behalve zij die broodjeszaken hebben/ Alle Marrokanen het land uit behalve zij die broodjeszaken hebben met echte shoarmasaus en dus niet uit een potje/Alle Marrokanen het land uit, tenzij ze een broodjeszaak beginnen en beloven echte shoarmasaus te serveren.

En verder een kleine stimulans voor de belastingbetaler. De BTW wordt afgeschaft op afhaalpizza's/race- en ATB fietsen en toebehoren/voorzetdildo's/broodjes shoarma. Verder wordt er per jaar één Nederlander geloot die nooit meer belasting hoeft te betalen. De winnaar van dit jaar is ... Michiel Cobben/Michiel Cobben/Michiel Cobben. Gefeliciteerd.

Hoe graag zou ik uw weekend verluchtigen

met een nieuw stukje op mijn blog, maar helaas, het ontbreekt mij aan inspiratie. Met veel plezier zou ik een vers ontdekte site becommentarieren, of een gedachte die me op de fiets inviel uitwerken, of u mee laten delen in een rake opmerking van een klant of collega of gewoon een voorvalletje bij, pak hem beet, de Albert Heijn beschrijven. Maar helaas, al mijn vrije tijd en dat van mijn gezin gaat op aan één onderwerp: zie beneden en u begrijpt, het gaat bij de Cobbentjes te Hilversum nergens anders meer over. Ik vrees dat dit binnenkort een hondenblog wordt. En dat ik een hondenboek ga schrijven. Martin Gaus kan wel naar huis of is die al binnen?

Scene 1: juli van dit jaar.





















Scene 2 - vorige week:

Stand by your man

Heeft u even niks te doen? Die kans is groot, anders was u niet aan het verpozen op dit blog. Stel u bent hier uitgelezen (dat duurt wel even hoor, surf maar eens goed rond) en u heeft u ook alvast ingeschreven voor mijn te verschijnen boek (dat kan hier rechts, maar realiseer u dat geduld een schone zaak is. Ik heb een speciale garantieregereling bedacht: mocht mijn boek pas verschijnen na uw overlijden, dan zijn uw erfgenamen niet tot afname verplicht. Mocht mijn boek pas verschijnen na mijn overlijden, dan kunt u de winst die u maakt op uw 'collectors item' gewoon houden, geen Stieg Larsson toestanden), mocht u dat allemaal gedaan hebben, dan wordt het wellicht tijd om eens door te surfen.

Dan zou u kunnen doorklikken naar http://www.sidetaker.com/. Dit is een site, uiteraard Amerikaans, waar mensen hun geschillen kunnen voorleggen en waar dan anderen een kant kunnen kiezen en commentaar kunnen geven. Dolkomisch, ik koos ervoor me te verdiepen in het conflict tussen 'Radical71' en 'Makecents'.  Ze zijn elkaars geliefden, maar wonen in New York en San Francisco. Radical71, de vrouwelijke helft van het stel, klaagt dat Makecents niet naar Frisco wil verhuizen, ondanks een aantrekkelijke vacature die ze voor hem heeft gespot en ze plaatst haar klacht op Internet. Een lieve mail. Wat bezielt zo'n man om moederziel alleen in New York te blijven vraag ik me af. Makecents reageert en schrijft 'Schat, je vergeet zoals gebruikelijk het belangrijkste. Ik heb een zoon in New York en kan niet zomaar verhuizen'.
Ik kies daarmee de kant van Makecents, in gedachten zie ik een huilend jongetje voor me dat voortaan met zijn stiefvader naar de Yankees moet. Als het er al uberhaupt van komt, want die is te druk met zijn eigen kinderen en dat zijn meisjes. Wat een trut die Radical71, snapt ze dat dan niet?
'Een zoon?' reageert Radical71. 'Het is niet eens je zoon. Het is de zoon van je ex en een andere man. Je bent gewoon bang om commitment aan te gaan, net als al die anderen lapzakken (vrij vertaald)'.
Aha, denk ik, dat verandert eerlijk gezegd wel een beetje de zaak.

Het leuke is dat je niet alleen kunt kiezen aan wiens kant je staat (65-35 voor de vrouw in dit geval), je kunt ook commentaar leveren. Je kunt het vuurtje daarmee aardig opstoken en weer commentaar van anderen op jouw commentaar krijgen. Leve het internet! Ik reageer als volgt:

Dear West Coast Lover,



This guy is great! If he loves a non-biological son this much, realise how much he will love your children. Besides, 80% of women, especially in NYC, eventually accept a careerbreak after they start a family. So get a life and move to New York. Stand by your man!
 
Die statistiek heb ik erbij verzonnen, doet het altijd goed. Ik hou jullie op de hoogte, of surf zelf naar http://www.sidetaker.com/

Meestal ben ik best wel vaak consequent.

'Pap, mag ik wat vragen?' vroeg mijn dochter, altijd al een type van de daad bij het woord. Toen ze een dag oud was hingen we boven haar wieg en zeiden bezorgd tegen elkaar 'wat zal daar van terecht komen?' Ze kon nog maar net lopen of ze liep al van huis weg, want ze ging bij een vriendinnetje wonen, want daar kreeg ze wel twee koekjes. Zo'n kind dus.
'Nee' antwoord ik en ik surf verder op het web. Een bezigheid waarbij ik in het algemeen niet gestoord wil worden.
'Weet je wat een SMS tegenwoordig kost?', vraagt het daadbijhetwoordvoorgalgenradkind.
'Ik zei toch nee' antwoord ik 'Ik weet trouwens niet eens wat het vroeger kostte, laat staan tegenwoordig. Dat komt omdat het me niet interesseert. Ik SMS nooit, vandaar.'
Nu leg ik het toch uit, zo komt er nooit wat van de opvoeding terecht.
'Pap, ik denk dat het tijd word dat we het eens over mijn zakgeld gaan hebben' zegt ze.
'Nee' antwoord ik weer. Waarom ze denkt dat ik na twee keer 'nee' toch antwoord zou geven is mij onduidelijk. Meestal ben ik best wel vaak consequent. En ik pieker er niet over om haar meer geld te geven, we hebben het hier over een kind dat met haar allerlaatste twintig cent naar de speelgoedwinkel gaat, aan de dienstdoende verkoopster vraagt wat ze daar allemaal voor kan krijgen en dan gaat stampvoeten omdat een Barbie buiten bereik is. Zakgeldverhoging? Nevernooitniet.
'Het is belangrijk dat je met je ouders onderhandelt over je zakgeld en wat je ermee doet' krijg ik nu te horen.
'Wie zegt dat?' vraag ik.
'Maxima' zegt het kleine stuk tuig, wetend dat ik een zwak voor onze bijna koningin heb.
'En bovendien', voegt ze eraan toe 'heb ik erg lang gespaard voor een digitale camera en als ik nog één Euro heb, kan ik er eentje kopen.' Ze kijkt me aan, knippert twee keer met haar ogen en tuit haar lippen.
Ik geef toe. Ik vind dat ik het moet belonen als een kind zo spaarzaam is. Ik vouw een Euro in haar hand en tien minuten later is ze terug van de winkel.
'Waar is de camera?' vraag ik.
'Kijk' zegt ze ''Hier istie! Ze laat een tegoedbon zien die ze bij de speelgoedwinkel heeft gekocht.
'Met deze bon kan ik op internet een virtuele digitale camera kopen voor Habbohotel', legt ze uit.
'Wat kost die camera?' vraag ik.
'Eén Euro' zegt ze en ze zet de PC aan.

Ik ben het, voor deze ene keer, wel met Wilders eens. Afschaffen dat koningshuis!

Punt 3 van de agenda.

Hoe stel ik me de directiekamer van AJAX voor? Ik stel me zo voor dat de Raad van Commissarissen, grote sigaren in de mond, dikke buiken in driedelige kostuums, dagelijks vergadert over het wel en wee van de hoofdstedelijke beursgenoteerde voetbalclub.
'Ter zake is punt drie van de agenda' zegt de dikste buik en het wordt stil aan tafel. Ieder concentreert zich op punt drie en probeert zich te herrineren welke slimme vragen ze in de voorbereiding op deze vergadering hadden bedacht. De voorzitter houdt een korte inleiding, slechts af en toe onderbroken door de penningmeester die met een paar cijfers het betoog van de voorzitter onderbouwd. Als hij is uitgesproken zijn de andere bestuursleden aan de beurt. Eerst rustig, maar allengs met meer emotie worden gedachten geuit, argumenten uitgewisseld en dan, de zon is al achter de hoogste tribunes verdwenen, is er eindelijk consensus over punt 3.
'Ik stel voor dat we even schorsen' zegt de voorzitter en hij verdwijnt naar het toilet. De heren strekken de benen, vegen het zweet van de voorhoofden en laten verse koffie aanrukken, blij dat het punt is afgerond, zonder advies van Cruijff, Swart of wie dan ook.
'Joop, dit is je kans om je als secretaris van je beste kant te laten zien' zegt de voorzitter na terugkomst. 'Aan jou de taak om ons gezamenlijk genomen standpunt over te brengen.'
Joop, nog maar pas een half jaar in functie als secretaris, knikt verheugd.
'Laat het me nog wel even lezen voordat het eruitgaat' zegt de voorzitter en hij gaat verder. 'Punt 4 heren, de begroting voor volgend jaar en de plannen voor het jubileum'.
De stropdassen gaan los en de ontspanning die er in de vergaderruimte ontstaat nu het hekele punt is opgelost lijkt bijna voelbaar. Het resultaat valt enkele uren na de vergadering in mijn mailbox:

'Beste Ajax Fan,
Het spijt ons dat je door een plotselinge verandering in het programma niet in staat bent de wedsrijd AJAX-Willem II bij te wonen. De wedstrijd was, immers, onder voorbehoud vastgesteld.
Met vriendelijke groet,
namens Ajax,
Joop Krant, secretaris RvC

'Neem een ander in de paling!'

In tijden van nood richt je je tot je vrienden. Ook Job ging te rade bij zijn vrienden, nadat zijn vrouw, kinderen, landgoederen en andere rijkdommen door toedoen van God verdwenen waren. Niet dat ze hem echt hielpen overigens, of vind je 'ga na welke zonden je begaan hebt waarvoor de heer je nu straft?' een prettig advies voor iemand die eenzaam en failliet op een vuilnisbelt woont? Ik niet.

Ik zit in nood en dus wend ik me tot mijn vrienden. In deze 'web-twee-punt-nul-tijd' heb je, dankzij Facebook en LinkedIn altijd alle informatie over je vrienden gewoon bij je op je I-phone. Ik blijk een vriend te hebben die, te oordelen naar zijn prachtige CV, precies de man is die ik zoek. Hij studeerde Bedrijfskunde en doceert nu zelf, part-time, Business Development Practices aan een managementschool. In de andere part van zijn time is hij consultant op het gebied van ontwikkeling en integratie van e-commerce ventures. Hij is Key Note Speaker op een conferentie geweest, alwaar hij een voordracht hield over 'best practices in webbased proposition building'. Dit is mijn man en ik bel hem op.

'Jo gast' open ik 'Hoe gaan de zaken?'
'Goed' zegt hij 'ik ben bezig met een buitenlandse investeerder die de Europeese markt wil verkennen en mij de eerste stappen laat zetten. Kom net van Heathrow, morgen naar Hamburg, vrijdag de States, volgende week Peking. Machtig mooi.'.
'Dan ben jij precies de zakenman die ik op dit moment nodig heb' zeg ik. Dat de States en Peking niet in Europa liggen vertel ik hem niet. Ik wil zijn declaraties niet ter discussie stellen, zeker niet nu ik hem hard nodig heb.
'Ik heb een urgent probleem aan de afzetkant' leg ik uit. 'Lullig, maar ik zit er privé wel vet in'
'Hmm' zegt hij. 'Is je probleem Bisdev, Marketing of Sales?'
'Alledrie' antwoord ik hem, hoewel ik geen idee heb waar hij het over heeft. Maar dat hebben geen van zijn klanten, zo heeft hij me wel eens toevertrouwd in een zwak moment.
'Lunch volgende week, zeg woensdag, Jantje Tabak?' nodigt hij me uit.
'Volgende week fucking woensdag!' repleer ik. 'Man, dat is veel te laat. De wedstrijd is zaterdag al.
'Wedstrijd?' vraagt hij. 'Wat voor wedstrijd?'
'AJAX tegen Willem II' roep ik door de hoorn. 'Ze hebben de wedstrijd verplaatst en nu zijn mijn kaartjes waardeloos, want ik kan niet. Iemand moet die kaartjes van me overnemen. Help me alsjeblieft.' Hoort hij de paniek in mijn stem?
'Jo, gast' roept mijn vriend. 'Neem een ander in de paling!' en hij hangt op.
 
Wel verdomme. Ik was nog wel eerstelijns connectie met hem op LinkedIn. Ik begrijp nu Job beter. Waar is de vuilnisbelt?

Ajax, immers.

Beste heren en dames van Ajax,

Ik heb tickets gekocht voor AJAX-Willem II voor a.s. zondagmiddag. Nadat ik mijn tickets kocht en afrekende, hebben jullie zonder met mij te overleggen, de wedstrijd verzet naar zaterdagavond. Dan kan ik niet. Ik investeerde in drie kaartjes a 56 Euro per stuk, is 168 euro. Ik kan niet beter voetballen dan Suarez, maar wel beter rekenen dan jullie penningmeester. Omdat ik zaterdagavond niet kan, zullen jullie het zonder mijn aanmoedigingen, zonder de aanmoedigingen van mijn fanatieke zoon en zonder de aanmoedigingen van onze nog fanatiekere buurjongen moeten stellen. Desondanks heb ik er wel vertrouwen in dat het goed komt tegen Willem II.

Ter zake. De reden van deze mail is dat ik tot mijn grote verbazing op jullie website lees dat ik mijn geld kwijt ben. ‘Wedstrijden worden immers altijd onder voorbehoud vastgesteld’ staat er. U zult wel gelijk hebben, maar ik vind dat u van een argeloze voetbalsupporter niet kunt verlangen dat die de kleine lettertjes op uw website allemaal gaat lezen. Het is al moeilijk genoeg om het spel te volgen.

Ik ga tegen u geen zaak beginnen, hoewel ik vermoed dat ik sterk zou staan in de rechtszaal. Ik meen dat u het zelf ook een belachelijk standpunt vindt en dat maak ik op uit het woordje ‘immers’ dat uw afdeling voorlichting in bovenstaande zin heeft opgenomen. Stel dat het inderdaad doodgewoon is dat je dan je geld kwijt bent, dan zou dat woordje ‘immers’ ook niet nodig zijn geweest. Dan had er gewoon gestaan: ‘wedstrijden worden onder voorbehoud vastgesteld’. Het toevoegen van ‘immers’ suggereert een eerdere tegenwerping.

’Ik krijg toch wel mijn geld terug?’.
‘Nee, wedstrijden worden immers altijd onder voorbehoud vastgesteld’

Degene die het woordje ‘immers’ heeft toegevoegd aan de zin, wist drommels goed dat er protesten zouden komen. Dus heeft hij of zij het woordje ‘immers’ in de zin geperst omdat hij heel goed snapt dat het argument weliswaar juridisch klopt, maar het feitelijk een nare streek is.

Graag een reactie, wilt u alvast mijn rekeningnummer?

TEAB: Ajax - Willem II - voorste vak - voorste rij.

Ik bewaar goede herrineringen aan het bezoeken van voetbalwedstrijden. Ik noem er een paar. De allereerste was met mijn Grootvader, dezelfde die in fantasievorm de hoofdrol speelt in het verhaal Opa's rijst, hier aan de zijkant te lezen. Het was PSV versus Hajduk Split voor de UEFA Cup. PSV won met drie nul, dankzij een hattrick van good-old Harry Lubse. Sinds die tijd ben ik voetbalfan. Ik wandel door mijn geheugen en zie weer voor me hoe ik met mijn dispuutsvriendjes in de rij stond voor kaartjes voor PSV-Real Madrid (0-0, 'ha ha Sanchez' riepen we), hoe ik in Lissabon Dick Advocaat de fatale wissel met Arjen Robben zag maken tegen de Tsjechen ('Dickie rot op, Dickie rot op, Dickie rot op olé olé') en hoe ik met zoon J. aan de ene kant en aan de andere kant enkele Hell's Angels Ajax aanmoedigde tegen het Arnhemse Vitesse ('hup Ajax', ik beken het met schaamte).

Bijna ben ik een warme voetbalherrinering rijker, ik heb kaartjes voor Ajax-Willem II in mijn bezit, zondagmiddag 12 september. Met een beetje mazzel wordt dit een doelpuntenfestijn. Maar nee, Ajax heeft de wedstrijd verzet naar zaterdag 11 september, de dag dat mijn moeder, de dochter van de man die me voor het eerst mee naar een wedstrijd nam, al haar kinderen heeft uitgenodigd voor een BBQ. Ik overweeg om me af te melden, maar die gedachte verlaat ik snel. Ik zal de wedstrijd niet zien.

Dit is voor u, lezer van dit blog, een buitenkans. Ik heb drie kaartjes over voor Ajax-Willem II, voorste vak, voorste rij. Ik betaalde er 56 Euro per stuk voor. In de kleine lettertjes staat dat Ajax geen geld terug hoeft te geven. Dit blog is een blog zonder winstoogmerk, maar ook zonder verliesoogmerk, dat mag duidelijk zijn. T.e.a.b. kunnen u en de uwen een mooie voetbalherrinering krijgen.

Soms ben je blij als je niks terug hoeft te zeggen

'Meneer Cobben, komt u binnen, hoe is het met de familie en hoe staat het met de tanden?'
Mijn tandarts, hedenochtend. Komt goed uit, ik sta dezer dagen in de luisterstand. Genoeg gekletst de laatste tijd.

'Ik ga nu een kapje over je tand zetten, waardoor ik schoner kan werken en waardoor de toch al beperkte communicatiemogelijkheden die we met elkaar hadden volledig zijn verdwenen' zo vertrouwde hij me ooit toe, vlak voordat hij met een wortelkanaalbehandeling begon.

De beperkte communicatiemiddelen beletten hem niet elke behandeling opnieuw er vrolijk op los te babbelen. Dat ik nergens anders naar kan luisteren en niets terug kan zeggen hindert hem niet. Hij is het zo gewend, hij weet niet beter. Zo ook deze morgen.
'Zet maar op marktplaats' zegt hij tegen zijn assistente die meedeelt dat er na de woensdagmiddag weer een kinderjasje aan de kapstok is overgebleven.
'In deze barre tijden weet je als tandarts niet waar je je inkomen vandaan moet halen. Binnenkort zet ik mijn kinderen op marktplaats, dat is twee vliegen in een klap, minder kosten en de verkoopopbrengst.'

Ik wil hem van repliek dienen, maar dat lijkt me vreemd. Stel dat ik de behandeling onderbreek, alle haakjes en beugeltjes uit mijn mond laat halen om dan te zeggen:
'daar krijg je spijt van, met de pensioenproblematiek voor de deur heb je ze straks nog hard nodig'.

Dus ik mummel wat en mummel nog wat, tot ik met een nieuwe vulling in mijn kies weer buiten sta. En de tandarts babbelt alweer rustig verder met de volgende patient. En ik kan weer door met luisteren.