Soms word ik midden op de dag opeens wakker, zonder enige aanleiding, zonder dat de wekker ging en dan moet ik weer, dan voel ik het. Zoals ik nog steeds af en toe een sigaretje biets, vooral als ik een biertje opheb, zoals ik nog steeds te veel koekjes in mijn muil stop, vooral als ik me verveel, zo moet ik weer gaan schrijven, vooral op die momenten dat ik in die sleur kom. En dan niet schrijven over werkdingen, nee: 1 - Zitten, 2 - Beginnen 3 - Zien waar we eindigen, want flauwekul komt altijd bovendrijven.
'Waarom schrijft u zo snel?' vroegen ze deze week in een radio interview aan een schrijver (ik ben verdomd vergeten wie het was, wie heeft er meegeluisterd? het was radio 2, dacht ik).
'Omdat ik wil weten hoe het afloopt' antwoordde hij en de interviewer en het driekoppige publiek in de studio kwamen niet meer bij van het lachen.
Maar ik hoorde dat hij bloedserieus was en ik was jaloers. Hij wel en ik niet. Niets is lekkerder dan gaan zitten, de teugels op je gedachten te zetten, de handrem eraf en verzinnen maar. Altijd spannend hoe het afloopt.
Dit was er weer eentje, een blogje. Ik heb het gemist.
