Het was zo met haar:

Het was even stil. Althans op dit blog.
Gelukkig gebeurde er vandaag weer iets kleins. De telefoon ging. Een buurvrouw.
'He daar, hoe is het?' vroeg ik.
Het was zo met haar: haar jongste dochter zou gaan spelen bij een vriendinnetje en nu had dat vriendinnetje op het laatste moment besloten bij een ander vriendinnetje te gaan spelen, zodat haar dochter alleen thuis zat. Groot verdriet natuurlijk, maar toen de buurvrouw zei dat ze koekjes gingen bakken en haar dochterje de bakplaat in de oven zou mogen schuiven droogden haar tranen, want het is een lief meisje met heus veel vriendinnetjes en het hoort erbij, dat iemand een keertje andere plannetjes maakt. Met haar zoon was ook alles ok, hoewel die te kleine voetbalschoenen aan had gehad, daardoor beide teennagels van beide grote tenen helemaal blauw en pijnlijk waren en er nu al selectietrainingen voor de C1 gespeeld zouden worden, dus die baalde wel, maar hij hoopte dat hij door zijn prestaties van het afgelopen seizoen toch wel door zou gaan naar de C2 op zijn minst en dan maar verder kijken. Prof zat er toch niet in, met zijn genen. En met haar man ging het goed, hoewel zijn nieuwe baas op het werk een onbenul was en dat hij veel te hard moest werken en dat hij waarschijnlijk geen vrij kon krijgen op hun trouwdag, want dan moest hij naar een beurs in Frankfurt, waar hij altijd sliep in een hotel waar de bedden niet op zijn lengte berekend waren, maar dat hij geen toestemming kreeg voor een upgrade want zo goed ging het niet met het bedrijf, want er was een winstwaarschuwing. Zelf was ze tijdelijk gestopt met voorleesmoeder te zijn. Het was toch te gek dat altijd dezelfde moeders dat deden, ze had zelf niet eens een dyslectisch kind en ze wilde nu wel weer eens betaald werk doen, want de jongste ging alweer bijna naar de brugklas en nu moest ze hangen want haar dochter gilde dat het beslag klaar was.
'Waarom belde je eigenlijk?' vroeg ik, me zeer bewust van het gevaar van open vragen bij breedsprakige types zoals de buurvrouw.
'Oh, zegt ze, maar ik moest jou helemaal niet hebben' en ze hing op.

Kijk, dat was nou een kleine gebeurtenis. Daar valt een blog over te schrijven. Bij deze dus. Morgen weer wat klein nieuws.