Opeens denk ik weer aan die avond in de studio bij de VPRO. Mijn ingezonden korte verhaal werd er becommentarieerd door twee schrijvers, een zure dame en een vriendelijke man met snor. De zure dame verweet mij dat er in het verhaal 'Opa's rijst' te weinig 'literaire gelaagdheid' zat. Ik heb daar een tijdje over nagedacht. Dat is het nadeel van schrijven, als je een gevoel niet precies kunt verwoorden, dan blijf je maar nadenken, formuleren en blijft het in je hoofd zitten. Paradoxaal genoeg is dat ook het voordeel.
Welnu, ik moet eraan denken omdat ik bezig met met het schrijven van een non-fictief boek. Er wordt nu van mij verwacht dat ik mijn gedachten en adviezen zonder enige gelaagdheid overbreng. Voorbeeldje: als ik een advies geef over het beste moment in een verkoopgesprek waarop je om de order kunt vragen - voor veel verkopers een hot item - dan kom ik niet weg met het advies om te wachten tot je het gevoel hebt alsof er een vogel op het punt staat van wegvliegen, de vleugels gespannen, maar nog niet uitgeslagen, de kop al gestrekt om het volgende vergezicht in haar blikveld te vangen. Als je dat beeld in je kop krijgt, vraag dan aan je klant of er zaken gedaan kunnen worden. Nee, dat gaat niet, mijn publiek zou het niet snappen. Ik kan nu beter overgaan tot drie B's, vier P's of 7 S-en ofzo.
Ik weet nu al wat die zure mevrouw gaat zeggen, mocht ze ooit, per vergissing, mijn boek onder ogen krijgen. 'Ik mis wederom de gelaagdheid, dit is een instructieboek, geen roman. De schrijver heeft zich weinig ontwikkeld in die twee jaar.' En nog steeds kan ik haar niet voor haar bek slaan. Jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten