'Liefje, wat zie je er weer schattig uit vandaag' zeg ik tegen mijn dochter van 10.
'En jij bent lelijk en dik en je hebt een stom shirt aan' antwoordt zij. Ze kijkt TV. Een programma met om de seconde een applausmachine.
'Dat is nou het verschil tussen jou en mij' leg ik uit, 'ik zeg iets aardigs en jij iets onaardigs'. Of je nou wil of niet, je blijft toch opvoeden, het is een innerlijke noodzaak.
'Er is ook een overeenkomst pap' zegt ze, zonder haar ogen van het scherm te halen. 'We spreken alletwee de waarheid'
Ze doet een dubbele hi-five met haar vriendinnetje, ook 10.
Ik roep de hond en ga een stukje op de hei wandelen.
Uitstekende anekdote. Let je op leestekens?
BeantwoordenVerwijderenDank en ja.
BeantwoordenVerwijderenIk moet aan de leesbril vrees ik. Maar de hoon van mijn kinderen durf ik niet aan als ik met zo'n ding rondloop. Ik zal het verval eerdaags accepteren, maar nu nog niet, dan maar schrijffauten.
Hahahahahahahahahahahahaha :-) :-) Go L. Go!
BeantwoordenVerwijderenThijs,
BeantwoordenVerwijderenjammer dat jij toch weer partij voor de verkeerde kiest...