Een Afrikaan heeft genoeg te eten, maar teveel tijd.

Wie meer vrije tijd wil, en wie wil dat nou niet, die stuurt zijn vrouw een week weg. Het mooiste zou zijn om haar een week op kookcursus in Toscane te sturen, maar als dat niet lukt, zoals in mijn geval, verleidt haar dan om met een paar vriendinnen een week op een tropisch eiland rond te brengen. De kans dat ze daar nee tegen zegt is klein en je hebt dan een week tijd voor jezelf. Tijd om na te denken, tijd om te luieren, tijd om te doen waar je zin in hebt. Tijd is het enige schaarse dat wij in het Westen bezitten. Ga maar na, een Afrikaan kan honger hebben, maar hij is niet dood, ergo, hij heeft gegeten en gedronken. Hij heeft vandaag bijvoorbeeld een kommetje rijst en een glaasje water op. Dus eten en drinken is niet schaars, het probleem is de tijd. Zou hij elk uur rijst en water krijgen, dan zou hij zelfs overvoed kunnen raken. Hij heeft dus relatief teveel tijd en te weinig te eten, dat is heel wat anders.

Wij hebben in het Westen te weinig tijd en relatief te veel eten, te veel vertier en te veel van alles. Behalve tijd. Als we zouden willen kunnen we de hele dag eten, tv kijken, lezen etc. Dus een week tijd is het meest luxe cadeau dat je iemand, bijvoorbeeld jezelf, kan geven.

Echter, het mislukt, faliekant zelfs. Ik ben bezig met het wassen van kleren, het bereiden van maaltijden, ik ben taxichauffeur richting sportclubjes en ver weg wonende vriendjes en vriendinnetjes.Ik ruim kots op van een hond en verzorg een kind met koorts. Tijd? Als ik het tien uur journaal haal ben ik blij en werken doe ik 's-nachts. Mijn klanten staan toch al nergens meer van te kijken. Als ze van mij een mail krijgen om drie uur 's-nachts dan denken ze dat ik een workaholic ben en hebben ze medelijden met mijn gezin dat zo'n hardwerkende vader heeft. Ik laat ze in die waan.

Maar tijd? Nee, dat kom ik ruim tekort. Ik heb ergens in dit traject een vergissing gemaakt, maar wat? Ik denk dat ik een week naar een tropisch eiland moet.